Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016




Η καλύβα του μπαρμπα- Θωμά


Η Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά ήταν το πιο δημοφιλές σε πωλήσεις μυθιστόρημα του 19ου αι. (και το δεύτερο πιο δημοφιλές βιβλίο εκείνου του αιώνα μετά τη Βίβλο και θεωρείται πως συνδαύλισε το αποσχιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1850
Ο μπαρμπα-Θωμάς είναι ένας νέγρος δούλος που αγαπάει τους ανθρώπους, λευκούς και μαύρους χωρίς διάκριση, κάνει πάντα το καλό και δέχεται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα του, γιατί πιστεύει στον Θεό και στο δίκαιο. Όμως η κοινωνία των ανθρώπων είναι άδικη και σκληρή, γεμάτη πόνο και εκμετάλλευση. Ο μπαρμπα-Θωμάς θα καταδιωχθεί, θα τιμωρηθεί και, τέλος, θα πεθάνει μαρτυρικά, γιατί παρόλο που είναι σκλάβος, έχει ψυχή ελεύθερου ανθρώπου. Ξέρει να συγχωρεί ακόμα και τους βασανιστές του... 
«Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά» θα μας θυμίζει πάντα πως ο μεγαλύτερος αγώνας είναι αυτός που δίνει ο άνθρωπος για να ελευθερωθεί από τα δεσμά του ίδιου του εαυτού του. 

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Ο δικός μας Κωνσταντής.

Ο Κωνσταντής Πιστιόλης αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στα ελληνικά μουσικά πράγματα.Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Μαΐου 1990, με τόπο καταγωγής την Κόνιτσα και είναι απόφοιτος του Μουσικού Πειραματικού Γυμνασίου-Λυκείου Παλλήνης.Μελέτησε κλαρίνο και φλογέρα δίπλα στον Ντ. Πολυμενάκο, ενώ δάσκαλοι του ήταν επίσης οι Γ. Γενναίος και Στ. Κατσιάνη.
Σήμερα είναι στην μπάντα του Γιάννη Χαρούλη και τραγουδά μαζί του, πρώην μέλος του συγκροτήματος Villagers of Ioannina City (VIC), ενώ παράλληλα εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, συνοδεύει χορευτικά συγκροτήματα και συμμετέχει σε παραδοσιακά γλέντια.
Ένα πραγματικό “μουσικό πολυεργαλείο” παίζει κλαρίνο, άσκαυλο, τσαμπούνα, τρομπέτα, φλάουτο, ό,τι πνευστό πέσει στα χέρια του!..Παραδοσιακός και μοντέρνος ταυτόχρονα, στην πραγματικότητα ένας αυθεντικός καλλιτέχνης του οποίου το πάθος για μουσική δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα στεγανό, σε κανένα συγκεκριμένο μουσικό είδος καθιστώντας την όποια ταμπέλα κατηγοριοποίησης περιττή και λίγη.Χειμαρρώδης πάνω στη σκηνή, περνάει από το ένα όργανο στο άλλο με μια αστείρευτη ενεργητικότητα.

Εκεί που η παράδοση μπολιάστηκε με την νεανική παρόρμηση, εκεί που οι ρίζες μας μπλέχτηκαν με ένα μέλλον φωτεινό και καθάριο…κάπου εκεί είναι που γεννιέται

ο ανθός της ελληνικής μουσικής


Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Το μαύρο και ο χαρακτήρας μας!

Στη ψυχολογία αυτό το χρώμα παρέχει προστασία από τα έντονα συναισθήματα. Δημιουργεί ένα φράγμα ανάμεσα σε αυτό μου νιώθουμε και τον εξωτερικό κόσμο, προσφέροντας μια άνεση γιατί κρύβει τα τρωτά μας σημεία, τις ανασφάλειες και την έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Το μαύρο απορροφά όλα τα χρώματα και διώχνει το φως μακριά. Πολλοί το χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή για να κρύψουν κάτι από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Κάποιοι θα φορέσουν μαύρα ρούχα για να κρύψουν το βάρος τους ή για να μην αποκαλύψουν τους φόβους και τις ανασφάλειες τους.
Επίσης, το μαύρο χρώμα συνήθως αποτρέπει την αμφίδρομη επικοινωνία, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να εκπέμψει δύναμη και υπεροχή. Οι άνθρωποι που τους αρέσει το μαύρο χρώμα είναι σοβαροί, έχουν αυτοέλεγχο, ισχυρή βούληση και είναι αρκετά πειθαρχημένοι.
Οι έφηβοι έχουν συνήθως την ανάγκη να φορούν μαύρα ρούχα κατά το στάδιο της μετάβασης από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στην πολυπλοκότητα της ενήλικης ζωής. Για τους έφηβους αυτό το χρώμα σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου και την αρχή μιας άλλης.Ενώ ταυτόχρονα τους επιτρέπει να κρύβουν τα συναισθήματα τους, μέχρι να ανακαλύψουν την ταυτότητα τους. Είναι σημαντικό για έναν έφηβο να περάσει από αυτό το στάδιο, ώστε να ηρεμήσει όταν ενηλικιωθεί.

Από την άλλη μεριά, όσοι χρησιμοποιούν το μαύρο χρώμα σε υπερβολικό βαθμό, μπορεί να τους προκαλέσει κατάθλιψη και εναλλαγές στη διάθεση, δημιουργώντας ένα αρνητικό περιβάλλον. Το πολύ μαύρο χρώμα, μπορεί να δημιουργήσει φόβο για το μέλλον και να φέρει στην επιφάνεια τις αρνητικές πτυχές της ζωής μας.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Σκύλος. . .Ένας σημαντικός φίλος για τον άνθρωπο

Ανάμεσα στα σκυλιά και στους ανθρώπους, υπάρχει μία ειδική χημεία. Η σχέση αγάπης αφοσίωσης και εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και τα σκυλιά τους είναι μία δυνατή σχέση που έχει οδηγήσει σε πολλές έρευνες.
Η σχέση με ένα σκύλο είναι ένα πραγματικό δώρο για τον άνθρωπο. Η σχέση αυτή είναι θεραπευτική , με περισσότερο από έναν τρόπους. Όσον αφορά τα σωματικά οφέλη, η πίεση του αίματος είναι πολύ καλύτερη σε ανθρώπους που έχουν σκύλο από ότι σε αυτούς που την ελέγχουν με φάρμακα. Ο σκύλος μας παρακινεί για εξάσκηση, αφού η βόλτα του είναι αναγκαία, και με αυτόν τον τρόπο μας γυμνάζει αλλά και μας κοινωνικοποιεί. Ύστερα υπάρχουν οφέλη και στη συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών. Παιδιά τα οποία μεγαλώνουν με σκύλο στο σπίτι αναπτύσσουν συναισθηματική ωριμότητα και υπευθυνότητα γίνονται πιο προσεκτικά με τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων αφού μέσα από το σπίτι έχουν διδαχθεί το πώς πρέπει να αφουγκράζονται τα συναισθήματα του σκύλου. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το να γίνει κάποιος ιδιοκτήτης ενός σκύλου είναι μια πράξη υπευθυνότητας.

Τα οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από μία σχέση μεταξύ σκύλου και ανθρώπου γίνονται ορατά μόνο όταν προσφέρουμε και εμείς με τη σειρά μας , ζεστασιά, αγάπη και αφοσίωση. Όπως σε όλες τις σχέσεις, πρέπει να δώσω κάτι για να κερδίσω κάτι.

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Σοκολάτα

Στο άκουσμά της πολλοί κάνουν γλυκούς συνειρμούς και άλλοι σπεύδουν να ‘ξορκίσουν το κακό’. Μερικοί δηλώνουν εθισμένοι στη γεύση της και κάποιοι άλλοι αρχίζουν να μετρούν θερμίδες. Το βέβαιο είναι πως όλοι μας έχουμε δοκιμάσει την γλυκιά γεύση μιας πλάκας σοκολάτας.

Τι κρύβεται όμως πίσω από την ευχαρίστηση που μας προσφέρει; Μπορεί να αποτελέσει τμήμα μιας ισορροπημένης διατροφής ή, όντως, είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε χωρίς την απόλαυσή της εξαιτίας των επιπτώσεων που μπορεί να έχει στην υγεία μας;
Το κακάο ή η μαύρη σοκολάτα, κάνει καλό στο κυκλοφοριακό σύστημα. Επίσης, κάνει καλό: ενάντια στον καρκίνο, στη διέγερση του εγκεφάλου, στη πρόληψη του βήχα και σε διαταραχές που επιφέρουν διάρροια.
Από την άλλη, λόγω του ότι μια σοκολάτα είναι πλούσια σε ενέργεια, διεγείρει το φαινόμενο της παχυσαρκίας στον οργανισμό μας, αν δεν αυξήσουμε τη δραστηριότητά μας.Όλοι μας πάνω κάτω γνωρίζουμε ότι η σοκολάτα φουντώνει την ακμή και τα σπυράκια. Η αλήθεια όμως δεν είναι έτσι ακριβώς.
Έρευνες έδειξαν ότι δεν είναι υπεύθυνη η σοκολάτα ακριβώς, για την ακμή και τα σπυράκια. Αυτό που είναι υπεύθυνο, είναι κάποιες επιπρόσθετες ουσίες που περιέχει, όπως η ζάχαρη, το σιρόπι καλαμποκιού, και άλλοι υδατάνθρακες.
Η σοκολάτα δηλαδή η ακατέργαστη, δεν βλάπτει στην ακμή και στα σπυράκια, αλλά κάποια από τα "αναγκαία" επιπρόσθετα συστατικά που βάζουνε, για να γίνει πιο γευστική και απολαυστική.

«Μισαλλοδοξία»

Η Ιώ Βουλγαράκη ανεβάζει στη «Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση» το έργο «Μισαλλοδοξία», από 20 έως 31 Ιανουαρίου. Ένας δεκαμελής θίασος, που αποτελείται από τους Γιώργο Γάλλο, Δημήτρη Γεωργιάδη, Στέλιο Ιακωβίδη, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρο Λογοθέτη, Αργύρη Ξάφη, Σωκράτη Πατσίκα, Εύη Σαουλίδου, Ναταλία Τσαλίκη, Νίκο Χατζόπουλο, και ένα κουαρτέτο, σε πρωτότυπη μουσική του Θοδωρή Αμπαζή, συμπράττουν ένα θέαμα πολιτικής, κοινωνικής και υπαρξιακής αυτογνωσίας.
Στη δική της «Μισαλλοδοξία», η σκηνοθέτης δραματοποιεί μόνο την τελευταία από τις τέσσερις ιστορίες της ταινίας, στην οποία ένας αθώος καταδικάζεται για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ, με φόντο τον άγριο καπιταλισμό και πουριτανισμό της Αμερικής του 1914-15. Πλούσιοι και φτωχοί, ερωτευμένοι και γεμάτοι μίσος, αγνοί και δολοπλόκοι. Πόσο έχουν, άραγε, αλλάξει οι άνθρωποι από το 1916;

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Ακριβή μου Σοφία. . .

Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Nομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. «Tον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου», θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Aυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Aθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Eκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα του Pήγα Φεραίου, με μωβ φόρεμα και μωβ ομπρελίνο («Mου φάνηκες σαν μια πορσελάνινη κούκλα», θα της έγραφε για εκείνη την ώρα, τρία χρόνια αργότερα), και κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια τον κομψό δανδή που σπρωχνόταν άγρια απ' τους χωροφύλακες. Tα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Eίχαν συναντηθεί κι άλλες φορές, στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου. Aυτή όμως θα πρέπει να 'ταν διαφορετική απ' τις άλλες. Ήταν Πέμπτη, 6 του Δεκέμβρη.
Tο 1907 ήταν καλή εποχή για αγάπη. H Aθήνα ζει μια ροζ εποχή. O πρίγκιπας Γεώργιος, δύο χρόνια μετά τη σύγκρουσή του με τον Bενιζέλο στην Kρήτη, ετοιμαζόταν να απαλύνει τα ψυχικά του τραύματα με έναν γάμο – η νύφη είναι μια απόγονος του Nαπολέοντα, η Mαρία Pολάνδου Bοναπάρτη. Στην Πάτρα μια νεαρή ηθοποιός που λέγεται Kυβέλη Aδριανού παρουσιάζει την Παριζιάνα του Mπέκ. Στη Θεσσαλία σκοτώνεται ο Mαρίνος Aντύπας. Στη Mακεδονία γεννιέται ο Kωνσταντίνος Kαραμανλής. Tην ίδια ώρα, ο Γεώργιος Παπανδρέου οδηγείται απ' τους χωροφύλακες στο Φρουραρχείο της Aθήνας με τα μάτια μαγεμένα απ' την εικόνα του μεγάλου έρωτα, που μπήκε στη ζωή του πριν από πέντε λεπτά. H μεγάλη περιπέτεια αρχίζει.

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

 «Γέφυρα των κατασκόπων» 

   Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ βρίσκει ξανά τον Τομ Χανκς σε ένα κατασκοπικό θρίλερ που κλείνει το μάτι στο κλασικό Χόλιγουντ.
   O Σπίλμπεργκ ασχολείται για μια ακόμη φορά με μια ιστορία που στηρίζεται πάνω σε αληθινά γεγονότα. Αυτή τη φορά πρόκειται για την περιπέτεια του Τζέιμς Ντόνοβαν, ενός δικηγόρου από το Μπρούκλιν που στα τέλη της δεκαετίας του 1950 βρίσκεται στη δίνη του Ψυχρού Πολέμου, όταν αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός κατασκόπου των Σοβιετικών και στην πορεία καλείται μέσω της CIA να διαπραγματευθεί την ανταλλαγή του όχι με έναν, αλλά με δύο αμερικανούς κρατουμένους, παλεύοντας μόνος του κόντρα σε όλους και σε όλα για να πετύχει το αδύνατο.
   Ασφαλώς μέσα σε όλα αυτά δε λείπουν τα κλισέ και οι εύκολοι εντυπωσιασμοί για να μείνουν ευχαριστημένοι όλοι, αλλά σίγουρα μπορούμε να σας πούμε πως «Η γέφυρα των κατασκόπων» είναι η καλύτερη ταινία του Σπίλμπεργκ μετά το «Μόναχο» του 2005 και αξίζει να τη δείτε στο σινεμά. 

Σε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο του, ο Λέο Μπουσκάλια εξετάζει το φαινόμενο της αγάπης σε σχέση με την καθημερινή ανθρώπινη ζωή. Κατανοεί τις συγχύσεις και τις καταπιέσεις του σημερινού ανθρώπου, πιστεύει, όμως, ότι η αγάπη είναι η απαραίτητη δημιουργική δύναμη για οποιαδήποτε αλλαγή. Εντοπίζει και καταγράφει τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά στην αγάπη και προτείνει τρόπους για να πέσουν τα τείχη αυτά. Δίνει νέο δυναμισμό στη σημασία του ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία και επιμένει ότι η αγάπη δεν είναι απλά ένας δρόμος ή μια φιλοσοφία, αλλά η ίδια η συμμετοχή στη καθημερινή ροή της ζωής…

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016


Παντελής Βούλγαρης
Ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άνδρας, δύο αδελφές... Η 20χρονη Ορσα είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ. Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα, δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται. Για τη μητέρα τους, Μίνα, σύζυγο καπετάνιου που προτιμά το Ατλάντικο Σουρ από το σπίτι του, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Την Όρσα με τον πλοιοκτήτη και καπετάνιο Νίκο Βατοκούζη και λίγο αργότερα τη Μόσχα με τον καπετάνιο πλέον Σπύρο. Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό. Το διώροφο που έχτισε με τα εμβάσματα του άντρα της. Στο κάτω σπίτι η Όρσα. Στο πάνω η Μόσχα.